Alkemistinn og Hrafninn

Ég er nýbúin að lesa bækurnar Hrafninn eftir Vilborgu Davíðsdóttur og Alkemistinn eftir Paulo Coelho. Þetta eru mjög ólíkar sögur en samt semáður finn ég ýmislegt sameiginlegt með þeim. T.d. hræðsluna við hið óþekkta, drauma og þrár og það að sjá merkin sem umhverfið sendir okkur.

Hvort sem það eru merki frá fólki, náttúrunni eða almættinu.

Hrafninn er söguleg skáldsaga og þær finnast mér mjög skemmtilegar. Alltaf gaman að lifa sig inn í sögusvið sem gerðist fyrir langa löngu þegar skemmtilegar og raunsannar lýsingar fylgja um lífshætti, siði og venjur manna. Og svo fjallar Vilborg á mjög skemmtilegan hátt um samskipti Inúíta og Norrænna manna og fordóma þeirra á milli.

 

 

Alkemistinn var fljót lesin, en ekki auðmelt. Það er eins og hver blaðsíða sé hlaðin visku. Visku sem hver lesandi getur skilið á sinn hátt út frá sinni eigin reynslu. Maður mátar sig við innihaldið og nær á einhvern hátt að skilja eigin aðstæður og hugsanir á annan hátt en áður. Svo grunar mig að þetta sé bók sem ég eigi eftir að glugga í seinna meir, opna hana á tilviljakenndan hátt og máta söguna við líf mitt og tilveru þá stundina.  Og vonandi skilja lífið betur en áður...

 Mæli með báðum þessum bókum

                        Dagbjört