Sumarfrí... og fleira.

Uppþvottavélin malar, þurrkarinn hefur þagnað, rigningardroparnir falla niður af þakinu og í fjarska sé ég þokuna liðast um fjöllin - friður og ró. Það er komið langþráð sumarfrí, eða svona hér um bil, það er alla vega hafin sumarlokun í leikskólanum. Það hefur verið svo ótrúlega mikið að gera undanfarna mánuði að ég veit eiginlega ekki hvar ég ætti að byrja... en einu verð ég nú að segja frá!

Ég lauk meistararitgerðinni í vor og brautskráðist frá Háskólanum á Akureyri með M.Ed. og það með fyrstu einkunn (voða stolt af því). Ég er alveg ótrúlega ánægð með að hafa lokið þessu, mér finnst stærsti sigurinn vera sá að hafa ekki gefist upp! Ég kláraði og má vera stolt með afraksturinn Ég er samt ekki alveg búin að átta mig á að ég er búin með þetta; að þurfa ekki að setjast niður á kvöldin og á helgum við að skrifa og pæla. Hef í rauninni ekki haft tíma til að átta mig á því. Í maí tók ég við stöðu skólastjóra í leikskóla hér á Dalvík og því hefur í raun verið alveg fyllilega nóg að gera! 

Annað sem mig langar að segja frá er að ég fór á sumarnámskeið/ráðstefnu á vegum NLS í Danmörku nú um daginn. Yfirskrift ráðstefnunnar var UTBILDNING OCH PROFESSION I EN FÖRÄNDERLIG TID og þar var t.a.m. verið að velta fyrir sér framtíðinni; einstaklingum framtíðarinnar, menntun framtíðarinnar, hvernig við viljum að menntun framtíðarinn verði o.s.frv. Við hlustuðum t.a.m. á framtíðar-rannsakandann Anne-Marie Dahl. Hún velti upp ýmsum spurningum varðandi framtíðina í ljósi sögunnar. Eins og að fyrr á tímum þurftum við á verkviti eða líkamlegum styrki á að halda, undanfarin ár eða áratugi hefur hugvitið verið brýnt fyrir vinnumarkaðinn, en hvað ætli framtíðin þurfi á að halda? Anne-Marie velti því fram hvort það geti verið 'tilfinningasviðið'. E.t.v. er rétta orðið 'brjóstvit' en ég er samt ekki alveg viss um það. Að við séum á leið  frá þekkingarsamfélaginu til tilfinningarsamfélagsins -  •Fra informations til følelsessamfund. Hún velti því einnig fram hvort pýramídi Maslows muni snúast við í framtíðinni... Þeir sem vilja kíkja á glærur frá henni þá er þær að finna hér. Einnig hlustuðum við á Anders Rusk sem er formaður finnsku kennarasamtakanna (svona eins og Eiríkur er hjá KÍ). Hann fjallaði um 'finnska undrið', kosti þess og galla. Eins og finnskir kennarar njóta mikillar virðingar í finnsku samfélagi, viðhorf til þeirra er sambærilegt við viðhorf til lækna og lögfræðinga. Hann talaði um að það væri mikill agi í finnskum skólum, að kennarinn réði í skólastofunni, en hann minntist einnig á að finnskum nemendum líður ekki vel og að mikil vöntun verði á skólastjórnendum á komandi árum í finnskum skólum. Og ekki er allt gott við það að skora hátt í PISA, þá reynist erfitt að fá meiri peninga inn í skólakerfið; 'af hverju ættuð þið að þurfa meira fé, það gengur jú svo vel!'. Og finnskir kennarar þurfa meistaragráðu til að kenna, en ekki allir kennarar. Finnskir leikskólakennarar sitja eftir öðrum kennurum hvað menntun varðar og njóta heldur ekki sömu virðingar í samfélaginu. 

Nú er uppþvottavélin þöggnuð, ekki sést lengur í fjöllin vegna þoku og ég sé að önnur kisan mín hún Tuðra er vel haldin, án þess þó að klára matinn sinn sem henni er gefinn hér heima - spurning hvernig smáfuglunum líður....

  Kv. Dagbjört
 

 

Prik dagsins fá þær...

... Svava Mörk og Helga Björg Axelsdóttir fyrir elju, áræðni, metnað, bjartsýni og einskæran dugnað! Þær hafa nefnilega stofnað BJARMA sem er eða verður ungbarna-leikskóli í Hafnarfirði. Ótrúlega duglegar konur sem láta ekkert stöðva sig!

                   Dagbjört
 

Ritgerðarfréttir

Nú er tilefni til að blogga!! Í þessum töluðu orðum er verið að prenta út eintak af meistararitgerðinni minni til að senda til prófdómara ...... Og mér er flökurt...... Ég finn að það er eitthvað innra með mér sem vill alls ekki senda hana frá mér, því það gætu hugsanlega e.t.v. leynst einhverjar villur í henni.... liggur við að þetta sé eins og þegar maður lætur litla barnið sitt í fyrsta sinn í pössun til annarra. En annað kvöld þegar ég er búin að senda 'barnið' á brott, kemur kærkomin hvíld
Og næsta skref í ritgerðarmálum, er síðan að verja stykkið sem verður um miðjan maí.

 

     

Háskólinn á Akureyri.

Það var hringt í mig í kvöld frá Háskólanum á Akureyri (HA) og ég beðin að taka þátt í kynningu á skólanum föstudaginn 11. apríl, þar sem ég myndi segja frá meistaraverkefni mínu. Ég var voða upp með mér, en varð því miður að afþakka gott boð þar sem ég verð sem formaður skólamálanefndar FL á þingi Kennarasambands Íslands. Ég er hins vegar að hugsa um að segja frá upplifun minni af HA.

Ég byrjaði framhaldsnám við kennaradeildina haustið 2004. Mín fyrsta upplifun var hve allir voru jafnir, kennarar sem nemar, og hve mannlegur skólinn er. Það er mikið lagt upp úr gagnrýnni hugsun og umræðu nemendanna. Sem er mjög gott því kennarar með starfsreynslu þurfa oft að tjá sig ansi mikið En eftir því sem á leið námið var greinilegt að nemarnir urðu flinkari í að ígrunda orð sín og skoðanir og koma þeim á framfæri. 

Það sem ég hef persónulega fengið út úr náminu er ansi margt. En til að nefna eitthvað að þá hefur t.d. allt námsumhverfi breyst ansi mikið frá því að ég var í Fósturskóla Íslands fyrir 15 til 18 árum!!! Og fyrir árið 2004 kunni ég ekki til verka þegar kom að upplýsingaleit í hinum ýmsu gagnabönkum sem finna má á netinu. Í dag þá kann ég það. Ég kann að leita mér þekkingar sem ég hef þörf fyrir eða áhuga á og nýta mér hana í leik eða starfi. Ég er miklu öruggari en áður, ég ígrunda það sem ég sé, heyri og les meira en áður. Og það er eitthvað sem ég held og veit að muni nýtast mér mjög mikið í framtíðinni.  Og með rannsóknarvinnu minni hef ég öðlast dýrmæta innsýn og skilning á aðstæðum ákveðins minnihlutahóps innflytjenda á Íslandi. Sú innsýn og þekking nýtist mér síðan í samskiptum við fólk almennt, og það er ekki spurning að það reynir ansi mikið á samkiptahæfileika leikskólakennara. Nú, svo er eitt mjög praktískt atriði sem á eftir að nýtast mér í starfi og félagsstörfum, það er sú mikla þjálfun sem ég hef fengið í að skrifa texta! Ég er sko sannarlega ekki fullnumin í þeirri list, en ég er komin langa leið frá því sem var. Það er margt annað sem ég gæti talið upp, en ég læt þetta nægja að sinni. Ég er allavega mjög ánægð og mæli með þessu námi

Kveðja, Dagbjört 

Meistararitgerð og nýtt starf.

Ég var spurð, í athugasemd, um hvað ritgerðin væri sem tæki alla mína athyggli og við hvaða námsbraut ég væri. Ég er að ljúka við meistararitgerð nú í vor, en ég hef verið að nema við framhaldsbraut kennaradeildar Háskólans á Akureyri. Í meistaraverkefninu hef ég verið að rannsaka líf og tilveru kvenna frá Kosovo sem búsettar eru hér á landi. Það er ótrúlega mikil vinna sem liggur að baki þessu verkefni... og eins og ég hef sagt áður vissi ég það fyrir, en ég gerði mér samt enga grein fyrir hve mikið þetta yrði þegar upp yrði staðið. Þetta er 30 eininga eigindleg rannsókn, þar sem ég tek djúp-viðtöl við nokkrar albanskar konur.  Rannsóknin er ekki tilbúin eins og er, en það sem mér finnst svona einna merkilegast, eða standa upp úr rannsóknarniðurstöðunum, er hve víðtæk áhrif lítil tungumálakunnátta innflytjenda hefur á tilveru þeirra. Ég held líka að við Íslendingar drögum oft rangar ályktanir af viðbrögðum eða hegðun sumra innflytjenda og við gerum okkur líka í hugarlund að allir múslimar séu steyptir í sama formið. En ég á nú örugglega eftir að ræða meira um rannsóknina og niðurstöður hennar þegar ég hef lokið við að verja ritgerðina

Hún Milla kollegi minn spurði í athugasemd 'hvaða rósir' þetta væru sem væri verið að senda mér Þær eru nú vegna þess að um daginn var ég ráðin í stöðu skólastjóra við leikskólann Krílkot (sem ég hef starfað í síðan sl. haust). Ég er þegar byrjuð í hálfu starfi, er í læri, og fyrsta maí tek ég síðan alveg við starfinu. Þetta er mjög spennandi, finnst mér allavega, verður örugglega ekki auðvelt... en, þetta er ögrun og það er einmitt það sem ég vil!

Kveðja, Dagbjört 

Lokauppkasst

Jæja það er nú orðið ansi langt síðan ég skrifaði síðast, mætti halda að ég væri bara hætt þessu bloggeríi. Nú er ég að hamast við að ljúka við 'lokauppkasst' eins og það heitir, af ritgerðinni minni. Á að skila því núna um mánaðarmótin. Er eiginlega komin með magasár, hætt að gefa mér tíma í leikfimi (sem er að sjálfsögðu það síðasta sem maður á að gera undir álagi), gef mér ekki einu sinni tíma fyrir rauðvín lengur (réttara sagt maginn þolir það ekki lengur), hvað þá að ég nýti tímann í að taka til og þrífa! Ólíkt því sem margur gerir, sem þrífur aldrei jafn mikið og þegar á að vera að gera eitthvað annað. Nei, á þessum bæ safnast bara rykið og draslið fyrir! Og svo drekk ég te í ómældu magni, spurning hvort ég ætti að færa mig yfir í kaffið, svona til að fá meiri kikk út úr koffíninu.... já og svo hef ég enga stjórn á sætindaátinu. Og alltaf er það sama afsökunin: Ég hætti þessu eða byrja á þessu (eftir því sem við á) þegar lokauppkasstið er komið í höfn. Og ég ætla ekki að lýsa því hve mikið mér hlakka til þess tíma þegar ég skila því inn og býð eftir að fá það til baka :) Það verður bara yndislegt!

Og svona í lokin, þar sem ég er mikið að skoða fordóma og alls kyns mismunun þá rakst í á þessa mynd á netinu:

 

 

             

                             Kveðja, 

                                         Dagbjört